Ooit hoefde je alleen maar lang genoeg (40 jaar) bij dezelfde firma in dienst te zijn geweest om bijna automatisch in aanmerking te komen voor een Koninklijke onderscheiding. Tegenwoordig ligt dat anders, nu moet je om te horen: “Het heeft Zijne Majesteit behaagd om….” naast je eigenlijke werk, ook op andere manieren positief en langdurig in beeld zijn geweest. En dan nog is er een lange weg te gaan om ‘t voor elkaar te krijgen, zo heeft een team van zanger(s)essen, bestaande uit één afgevaardigde van ieder Ben Simmes koor, moeten ervaren. Door Con Spirito was Siebe van der Zee afgevaardigd om aan dit team mee te werken.
Het initiatief voor de lintjesaanvraag is afkomstig van pastoor Peter Ambting, na een voorzetje van oud burgemeester Niels Joosten van Doetinchem, en een jaar geleden overgenomen en verder uitgewerkt door eerder genoemd team van koorleden. De pastoor is de aanvraag wel blijven ondersteunen.
Uiteindelijk hebben Bens persoonlijke eigenschappen, als het erg goed kunnen verbinden van groepen mensen en zijn vele nevenactiviteiten, b.v. het geven van benefietconcerten voor Ghana/Ethiopië/Inloophuis en zijn werk voor de kerk de doorslag gegeven. Want alleen virtuoos pianospelen, én doceren aan de muziekschool, én dirigeren van zeven zangkoren is in Nederland kennelijk niet meer voldoende voor een Koninklijke onderscheiding.
Omdat Anita & Ben Simmes op 26 april niet in Nederland waren, zijn ze door locoburgemeester Peter Drenth van Doetinchem telefonisch in kennis gesteld van Bens uitverkiezing en werden de versierselen pas op 1 mei uitgereikt in de St. Martinuskerk in Gaanderen.
Aanvankelijk was Ben best wel verbaasd, dat dat in zo’n grote kerk ging gebeuren, want hij verwachtte best wel wat familie en vrienden, maar geen kerk vol en hij had zeker geen rekening gehouden met een avondvullend programma door 250 zanger(s)essen en musici en dat was er wel.
Het werd een muzikale happening met een gelegenheidskoor “De BEN- singers” geen familie zoals abusievelijk in de krant stond, maar bestaande uit het beste, dat zeven zangkoren op zo’n korte termijn konden presenteren.
Er werd veel en mooi gesproken en ook knap gemusiceerd. Maar het allermooist van de avond vonden velen toch Bens eigen speech waarin hij de aandacht vroeg van de politiek voor het muziekonderwijs aan de schoolgaande jeugd. En vooral dan ook dat deel van de speech, waarin hij zijn dank uitsprak aan zijn ouders voor de pianolessen, die hij en zijn broers vroeger hadden gekregen. Ook bedankte hij zijn leraren en werd ie emotioneel toen hij zijn overleden vader in z’n speech betrok, die hem op een dag als deze 1e mei zeker zou hebben meegegeven, toch vooral maar met beide voeten op de grond te blijven staan.
Tot slot sprak hij zijn waardering uit richting zijn (en Anita’s) zonen, omdat ze zo goed met hun (muzikale) talenten waren omgesprongen en Anita voor haar steun in alles.
Anita kan Ben overigens in drie woorden beschrijven: Ben is muziek.
En….. zo iemand verdient een lintje.
Rien Giesen
Foto: www.martinvanderkemp.nl
