Vivaldi’s Gloria apotheose van glansrijk concert
Mooie synergie tussen de uitvoerenden
DINXPERLO – Mannenkoor Con Spirito deed er van tevoren alles aan om het concert ter ere van het 65-jarig bestaan als een juweel de geschiedenis in te laten gaan. Dat is gelukt. Ideeën en inspanningen kwamen zaterdagavond samen. In een volle zaal van ‘Het Blauwe Meer’ werd onder leiding van Ben Simmes één en één drie, mede door De Ulftse Nachtegalen, vrouwenkoor Luscinia, sopraan Irma ten Brinke, countertenor Pieter De Praetere, barokorkest Florilegium Musicum, pianiste Anita Simmes en violist Jelmer Simmes.
Het publiek was met de verrassende intro ‘Haec Dies’ en ‘Mignonne, allons voir si la rose’, waarbij de mannenstemmen van Con Spirito door middel van echozang werden verweven met de heldere meisjes-en vrouwenstemmen van De Ulftse Nachtegalen & Luscinia, al meteen bij de les. Onmiddellijk erna gaven de Nachtegalen & Luscinia met drie ontroerende Zweedse volksliederen hun visitekaartje af. ‘Ik kan zeilen zonder wind en roeien zonder spanen, maar ik kan geen afscheid van je nemen zonder tranen’, klonk het integer, loepzuiver, overtuigend en beheerst in het Zweeds bij ‘Vem kan Segla’.
Vervolgens ontvouwde zich een programma met contrastrijke werken: van religieuze tot profane muziek, van muziek uit de Renaissance tot popsongs. Werken a capella gezongen of begeleid door piano, viool of orkest.
Maar niet alleen de keuze van het aansprekende repertoire, waarop topwerken van grote meesters als Bach, Händel, Mozart en Vivaldi stonden, maar vooral ook het vakmanschap van dirigent, solisten, gastkoren, musici en begeleiders, de synergie tussen alle uitvoerenden en de harmonie qua klankkleur gaven de meerwaarde aan dit jubileumconcert.
Oorstrelend
Na de Zweedse liedjes zong Con Spirito drie popsongs. Eigenlijk pasten popsongs niet zo in dit concert. Daarvan werden ‘Avond’ van Boudewijn de Groot en ‘Yesterday’ van The Beatles door Con Spirito ook nog eens zo uitgevoerd dat het verhaal van de liederen niet mooi matchte met de manier van zingen, waardoor de melancholische sfeer van de liederen verloren ging. ‘When I’m 64’ werd enthousiast gebracht, maar in het geheel van het programma was het niet meer dan het grapje van de avond.
Een klein intermezzo, waarna Nachtegalen & Luscinia integer en verstild ‘Can you hear me?’ zongen, een lied over een doof meisje dat via gebarentaal wil communiceren, liet het voorgaande snel vergeten.
Met het barokorkest Florilegium Musicum klonken vervolgens oorstrelende werken uit de muziekgeschiedenis. Hierbij werkten uitvoerenden steeds in andere samenstellingen, zoals bij het ‘Ave Verum Corpus’, ‘Jesus bleibet meine Freude’ van Johann Sebastian Bach en ‘Laudate Dominum’ van Wolfgang Amadeus Mozart. Bij dit laatste lied zong sopraan Irma ten Brinke, die al jarenlang ‘kind aan huis’ is bij Con Spirito, met mannen- en vrouwenkoor mee. Ten Brinke, die als één van de weinigen in Europa de master- en masterteacher degree in Estill Voice Training behaalde, zong soepel en krachtig. In ‘He shall feed his flock’ uit de Messiah van Händel liet ze op een flexibele manier horen hoe groot haar stembereik is.
De jonge, professionele countertenor Pieter De Praetere bracht rust en verwondering met ‘Vergnügte Ruh, beliebte Seelenlust’ van Johann Sebastian Bach. De Praetere werd geboren in een muzikale, Belgische familie. Nadat hij op zijn tiende zijn falsetstem ontdekt had, bij het kinderkoor van zijn vader, volgde hij zanglessen, onder andere op het Koninklijk Conservatorium Brussel.
Het ‘Hallelujah’ van Georg Friedrich Händel, als laatste gezongen door Con Spirito, Ulftse Nachtegalen & Luscinia voor de pauze, klonk majestues.
Gloria RV 589
Na de pauze had Ron Janssen, koorlid van Con Spirito, door een fraaie solo in ‘In this heart’ van Sinéad O’Connor het publiek ogenblikkelijk stil. Con Spirito zong het bekende ‘Ubi Caritas’ van Ola Gjeilo en De Ulftse Nachtegalen & Luscinia raakten een gevoelige snaar met het breekbare Sefardische wiegelied ‘Durme’.
In een unieke setting volgde de speciaal voor dit jubileum ingestudeerde lofzang: ‘Gloria in D major, RV 589′ van Antonio Vivaldi, in een arrangement van Ben Simmes. Van de drie Gloria’s die Vivaldi schreef is dit Gloria het bekendst. Het werk bestaat uit 12 delen en werd geschreven voor gemengd koor, alt, sopraan en orkest. Ben Simmes bewerkte het voor alleen mannenstemmen en liet ook de gasten floreren. Het werd een uitvoering waarbij de muziek ging stromen, de afwisseling van uitvoerenden verrassend was en de samenwerking een grote harmonie uitstraalde. Het werd een glorieus einde van een onvergetelijk jubileumconcert
Door Josée Gruwel
Foto’s Frank Vinkenvleugel
Met toestemming overgenomen van De Band d.d. 12-11-19
