Ooit geweten van een kroonluchter in een kerk die, tijdens een eredienst, naar beneden kwam. Omvang: < 1 meter, maar wel van koper en een zeer groot gewicht. Dinsdagavond: drìe vredige Franse kroonluchters met een doorsnee van min. 2 meter, maar dan van kristal. Twee van deze drie zetten de zangers, pianist en dirigent van het koor Con Spirito in het licht en, mooi meegenomen, ook hun te zingen noten op papier. Adembenemend mooi!! Och, kort gezegd, alles blonk uit in schoonheid. Samenvattend: Gut Heidefeld: een pracht onderkomen!
Om op die plek te arriveren werden twee- en vierwielers geparkeerd bij de Sporker Festsaal. Als gevolg daarvan konden we, te voet en onopgemerkt, Gut Heidefeld bereiken. Binnen stond Frau Ostermann klaar om ons te verwelkomen. Plaats nemen was geen probleem. Tafels en stoelen zat, verspreid door de zaal. Drie gasten zaten op bescheiden wijze aan een tafeltje achteraan, in gespannen afwachting van wat er komen ging. Toen alle zangers zich bij de vleugel opgesteld hadden kon het inzingen beginnen.
Mysterieuze geluiden bereikten onze oren: Brmmm, brmmm èn iee, iee, plus nominoo, nominoo met als afsluiting Co-hon-a-ha-mo-o-o-o-ree. Klaar! En nu is de vraag: “Erst hinein oder erst singen?”
Er wordt gewacht en bij binnenkomst van de hoofdpersonen omhelst onze voorzitter Wim Jansen Rudie Ostermann, aangevuld met een “hartelijk dankjewel” voor de jarenlange financiële ondersteuning. Dan volgen de woorden: “Wi’j gaot ow een Ständchen brengen!” Een gevulde drankfles en een mooie Bluhmenstrauss worden daarbij overhandigd.
Met de kop naor veurn en de konte naor de entdeure ericht geet het spectakel van gat.
Julian Simmes pingelt er op los, de heren staan stram met de zangmap voor zich, maar vooral met de ogen gericht op de dirigent. Dan klinkt uit de kelen “My song”. De aanvankelijke eenstemmigheid wordt alras ingewisseld voor een fraaie harmonie van tenor één en twee en eerste en tweede bas. Hoe mooi is die afwisseling! De toehoorders genieten zichtbaar! Dan volgt “Zaminannima”. Ben gooit er zo’n heftige onstuimigheid in dat de “serenadeontvangers” niet stil kunnen blijven zitten. Wat een genieten van dit Afrikaanse lied met als afsluiting hun uitroep: “Klasse!!!” “Stouthearted men” heeft een volstrekt ander muzikaal karakter! Dit musicallied verdwijnt alshetware in de p(k-)rachtige opera de “Parelvissers” (Perlenfischer). Hoe gevarrieerd wil je muziek inhaleren!? Als het hele spectakel mijn oren is gepasseerd en de openingsklanken tot slot weer herhaald worden (“Brahma”), zitten er twee achter in de zaal die zichtbaar geroerd zijn en moeten slikken. “Hè Jan?!” Als Ron Janssen dan “In this heart” voor zijn rekening neemt en bijgestaan wordt door enkelen, enkelen meer en, jawel, het hele koor, dan komt dit liefdeslied als prachtige afsluiter mooi over bij het echtpaar Ostermann.
Op naar het eind van dit dinsdagavondspectakel! Herr Ostermann doet een beroep op Con Spirito zich te melden bij financiële sores. Zijn stichting weet vast en zeker geldelijk bij te springen! Hoe belangrijk is het dat zo’n groot koor als C.S. toekomst heeft. Ook Rudie zingt en wel in het Sporker kerkkoor, waar ook de leeftijd van de zangers voortdurend toeneemt. Dan ……….: “Drankje? Belangrijk voor het smeren van de keel!” “Proost!”… en spontaan wordt het lied “Rudie wir danken dir” ingezet.
Voor het mobieltje (op filmstand) wordt het zelfs nog eens herhaald. Nog niet genog! Als afsluiter zingt het koor “Hoera!” (Toast van Poppel).
Kortom …………….: Wat een licht op Gut Heidefeld!!
grrt
