Moeten we de huidige tijd met deze woorden duiden? HARD!? Het is en blijft hoe je het bekijkt en hoe je er in staat. Maar hier heb ik het over een tekstschrijver, genaamd Stephen Foster. Deze Stephen Collins Foster was tekstschrijver/componist, bekend als “de vader van de Amerikaanse muziek” van de 19e eeuw. Zijn naamsbekendheid kreeg hij voornamelijk vanwege zijn salon- en minstrel muziek. Meer dan 200 liedjes ontsproten aan zijn geest, waaronder “Hard Times Come Again No More”. Dit lied over de, zware episode voor de negentiende eeuwse Amerikaan, komt pas echt binnen als je het op You Tube beluisterd. Je kunt bij de uitvoering ervan kiezen uit tal van optredens en stijlen, zowel solo (♀ / ♂), ensembles, als (klein-)koren. Mij raakt het meest de uitvoering van Mavis Staples! Misschien omdat deze stem zo rauw binnenkomt. Om met de woorden van Ilse de Lange te spreken: “Schurend en twangend zingen geeft soms wat meer zeggingskracht! Ik ben perfectionist. Van mij mag het soms wat minder perfect!” Leuk om te horen uit de mond van zo’n boegbeeld. Met een zak vol vertrouwen leef ik toe naar het hervatten van onze repetities, het zingen (met elkaar) en het terugblikken met de gedachte “Hard times come again no more!”
Tot dan, onder het veilige dak van
Old Dutch. .
12-5-21 grrt
