VERBLIJF VLISSINGEN CONCERTREIS.
Een verslag van Maria en Jan Stam.
Vrijdag 31 mei 2019
Geheel volgens schema vertrekken we om 9.00 uur uit Dinxperlo.
Na een voorspoedige rit komen we aan in Rotterdam voor een bezoek aan het havengebied de Tweede Maasvlakte.
Middels een prachtige en interessante boottocht dringt het tot ons door, wat daar gepresteerd werd en nog steeds gepresteerd wordt, van gigantische omvang is. Via de stormvloedkering komen we aan in Vlissingen bij onze thuisbasis, het Amadore hotel Arion. Het is een sfeervol vier sterrenhotel, gelegen aan de boulevard met een uniek panoramisch uitzicht op de monding van de Westerschelde en de Noordzee.
Aan de stadszijde ziet men de historische binnenstad.
Het is nog te vroeg voor het diner, dus besluiten we Vlissingen te gaan “ontdekken”.
Vlissingen, een havenstad aan de Westerschelde, heeft de langste boulevard van Nederland. De stad dateert uit 1235, het was toen niet meer dan een gehucht. In 1315 kreeg de plaats stadsrechten.
Door de handel met Frankrijk, Engeland en de Oostzee landen maakte Vlissingen een grote bloeiperiode door.
Onder de Spanjaarden werden nieuwe verdedigingswerken rondom de stad gebouwd. Tussen 1548 en 1552 is het Keizersbolwerk gebouwd.
In de 17de eeuw beleefde Vlissingen een Gouden Eeuw. Vanwege Verenigde Oost Indische- en West Indische Compagnie floreerde de handel tot grote hoogte. In deze tijd kreeg Michiel de Ruyter zijn naamsbekendheid. Hij was opperbevelhebber van de Nederlandse vloot en won vele zeeslagen, onder anderen de tocht naar Chatham.
Op het Keizersbolwerk staat het standbeeld van Michiel de Ruyter. Om slagvaardiger te zijn met de vloot, besloot deze grote zeeheld in 1665 om het Korps Mariniers op te richten.
Onder Napoleon werden de militaire verdedigingsbouwwerken, de zogenaamde kazematten gebouwd. Zij zijn een onderdeel van het Keizersbolwerk.
We hebben nog lang niet alles over het verleden van Vlissingen ontdekt, maar we moeten terug naar het hotel voor het diner.
Efkes wat opfrissen en keurig op tijd zitten we om 19.15 uur aan tafel.
Oogstrelend is de grote verscheidenheid aan heerlijke gerechten, zowel van het koude, het warme, als van het dessertbuffet.
Jammer was het, dat de architect tussen de verschillende locaties van de buffetten een onhandig opstapje had geprojecteerd met verschillende struikel- en valpartijen als gevolg. Gelukkig bleef de schade beperkt tot een aantal flinke blauwe plekken.
Na het diner heeft onze groep een poos op het grote terras gezeten om wat na te praten over de eerste indrukwekkende dag.
Zaterdag 1 juni.
Na een goed en uitgebreid ontbijt hebben we “vrij” tot 11.45 uur. Weer waren er problemen met het opstapje. Het personeel vond het intussen wel noodzakelijk dat er iets geregeld moest worden.
Een paar chromen staanders werden als waarschuwingsobstakels neergezet. Hiermee was het probleem opgelost.
We twijfelden om plaats te nemen op het terras in het zonnetje. Maar omdat we niet alle dagen op bezoek zijn in Vlissingen, besluiten we om de ontdekkingstocht in de stad voort te zetten. We gaan een eind wandelen over de boulevard. Op deze boulevard staan vele standbeelden, aan de ene kant een windorgel en aan de andere uiterste zijde Michiel de Ruyter. We gaan linksaf en komen als eerste langs het standbeeld “Blikje”. Het laat een leerling van de zeevaartschool zien, uitkijkend over de Westerschelde. Hij draagt het tot in 1988 gebruikelijke uniform. Vanwege het embleem op de pet, werden deze leerlingen in de stad ‘blikken’ genoemd. We wandelen verder, lopen langs de kanonnen en komen bij de ‘Gevangentoren’. Het is een overblijfsel van de Westpoort.Deze is gebouwd omstreeks 1491 en bestond uit twee torens met daartussen een poort; de Gevangentoren aan de zeezijde en een oudere kruittoren aan de landzijde. In 1610 kreeg het gebouw een nieuwe functie als stadsgevangenis. De toren zou deze functie tot 1890 houden.
Het is stralend weer en we hebben nog wel even de tijd om de boulevard verder af te lopen. We komen nu bij het standbeeld van Frans Naerebout, geboren in 1748, overleden op 70 jarige leeftijd. Hij was bekend als loods en mensenredder. Hij ,met zijn broer en een aantal vrienden redden in 1779 in de ruige zee, 87 van de ruim 100 opvarenden van het in de problemen geraakte VOC schip de ‘Woestduyn’.
Dan komen we bij het Keizersbolwerk, hier bovenop de kazematten staat het standbeeld van Michiel de Ruyter. Hij is geboren in maart 1607. In een hopeloze zeeslag tegen de Fransen werd hij geraakt door een kanonskogel. Zijn been diende afgezet te worden. Wondinfectie werd hem noodlottig en hij overleed op 69 jarige leeftijd. Op het schip werd zijn lichaam gebalsemd met kruiden en brandewijn. Pas veel later werd hij begraven in de ‘Nieuwe Kerk’ te Amsterdam. Hij wordt beschouwd als de grootste admiraal in zijn tijd.
We verlaten de boulevard en lopen via het Beursplein, het Bellamypark, de Spuistraat in, even een bezoekje aan de plaatselijke VVV en het Winkelcentrum ‘de Fonteyne’ en komen we langs de grote bioscoop vanwaar we ons hotel weer in zicht krijgen.
Snel omkleden en even later staan alle heren klaar in smoking om naar Middelburg te gaan. Onze bussen staan aan de achterzijde van het hotel. In Middelburg heeft Con Spirito twee optredens bij het VÓLkoren festival.
Terug in Vlissingen zit iedereen op de vaste tijd in het hotel weer aan heerlijke buffet. Na het diner zingt het koor als afscheid en dank voor het bijzonder vriendelijke personeel het prachtige lied “In this heart”. De groep bediening en keuken vindt het fantastisch, dit hadden ze nog nooit meegemaakt.
Velen namen dit muzikale hoogstandje met hun mobieltjes op. Er werd na afloop zelfs gezegd dat het filmpje naar alle managers van deze hotelketen verstuurd was.
Na nog een tijdje op het terras gezeten te hebben, wordt het tijd om het bed in te duiken.
Zondag 2 juni.
Vandaag om 7.00 uur aan het ontbijt, we moeten om 8.15 uur vertrekken. Dus na het eten op de kamer de laatste spullen in de koffer, die in de vergaderruimte geplaatst mag worden.
Men gaat wandelend naar de St. Jacobskerk van de Protestantse Gemeente op de Oude Markt 2.
Er is een busje geregeld voor de mensen die minder goed uit de voeten kunnen. Een complimentje richting het bestuur mag gemeld worden. Het interieur van de kerk blijkt een mooie, open ruimte met een frisse uitstraling te hebben. In de dienst ondersteunt het koor met verschillende gezangen. De voorganger laat in zijn preek weten dat hij een nieuw woord geleerd heeft, namelijk ‘Reispartituur’:”
Een partituur vol instructies over liederen, kledingvoorschriften, blauwe strik, dus geen groen, rood of geel. Het evangelie van vandaag zegt; ik ga mijn eigen weg. Het koor gaat op zijn eigen manier verder. Nu een blauwe strik, maar volgende week op pinksterzondag een rode strik.”
Na afloop van de dienst was er koffie voor een ieder, ook lag er een lunchpakketje klaar. Het was nog even gezellig napraten.
Om ons heen hoorden we van verschillende kerkbezoekers alleen maar zeer positieve geluiden. Men had het prachtig gevonden.
Dan wordt het tijd om naar de bussen te gaan.
Tot grote verrassing van een ieder staan de bussen al klaar vlakbij de kerk.
We gaan eerst terug naar het hotel waar eenieder zijn of haar bagage ophaalt om vervolgens weer snel in de bus te klimmen.
We verlaten Vlissingen en gaan weer op weg om onze missie op het VÓLkorenfestival in Middelburg af te ronden.
Als we uitstappen bij onze eerste locatie, de Petrus & Pauluskerk, komt de warmte ons al snel tegemoet. Het is nog wel wat vroeg voor ons eigen optreden maar toch kiezen de meesten voor een verblijf in de koele kerk.
Nadat we ons ook hier weer van de goede kant hebben laten “horen” gaat het in een lange kolonne op weg naar de volgende, en laatste, locatie. De loopafstand naar de Oostkerk is toch voor een groot deel van het gezelschap een erg lange wandeling. En juist de warmte doet daar nog een schepje bovenop. Achteraf was hier een busje voor enkelen van ons een “zegen” geweest.
Ook in de prachtige achthoekige koepelkerk lieten de mannen zich weer van hun beste kant horen. De complimenten achteraf waren niet van de lucht. Zowel van het koor dat na ons ging optreden als van leden van onze voorgangers klonk het oprecht: “geweldig”.
De dames en heren uit Zuid-Limburg (Gemengd Koor Vocante uit Heer -gem. Roggel-) hebben ons intussen al officieel uitgenodigd voor een bezoek in het voorjaar van 2020.
Gelukkig hadden de buschauffeurs het aangedurfd achteruit een smal straat tot aan de kerk in te rijden zodat we, na ons omgekleed te hebben, moe maar voldaan konden beginnen aan de thuisreis.
Door het prachtige weer hadden veel zee- en zonaanbidders ook ongeveer dezelfde tijd uitverkoren weer naar huis te gaan, zodat we in files terechtkwamen ondanks verwoede pogingen van onze chauffeur sluiproutes te vinden.
Een tijdig seintje van onze reisleider, Joost Boersma, voorkwam dat de aardappelen zouden aanbranden voor ons slotdiner in het Van der Valk Restaurant in Vught.
Ook daar was het voor de inwendige mens weer genieten van de lekkere hapjes, etc.
Na een dankjewel aan onze reisleiding door Bennie Lammers en een welgemeende “Toast Jan van Poppel” ging het onder aanvoering van Ben spoorslags richting bussen.
Even over tienen waren we weer terug op onze thuisbasis.
Een dank aan de chauffeurs die ons veilig en zonder brokken afleverden.
Een prachtig verblijf en reis, korter dan gebruikelijk maar zeker zo indrukwekkend. Daar zal nog lang over worden nagepraat.
